Ben bir sokak köpeğiyim..

Sokakta gördüğünüz ve bana tiksinerek baktığınız köpeklerden biriyim.
Ne annemi tanımıyorum ne de babamı.Sokaklarda doğdum sokaklarda öleceğim.
Arkadaşlarımın bir çoğunu öldürdüler,kimini zehirleyerek ,kimini döve döve.
Eskiden beni seven insanlar şimdi beni dövüyorlar.Ben ne yaptım ki onlara?
Geçen gün iki adamın benim hakkında konuştuğunu duydum.
-"Bunların hepsini toplatmalı"dedi.Diğeride bunu başıyla tasdik etti.
Neden istemiyorlar ki beni,benim kime ne zararım var?
Asıl insanlar birbirlerine zarar vermekten hiç çekinmiyor.
Benim tüm derdim karnımı doyurmak,benim insanlar gibi peşimden koştuğum ideallerim yok ki.
Zaten olmasında istemem,beni bu kadar duygusuz yapacaksa.
Beni gönülden seven insanlarda yok değil ama o kadar az ki.
Beni şirin bulup başımı okşayan insanları gerçekten seviyorum.
Kedilerle de iyi anlaşıyorum söylenenin aksine.
İnsanlar bizi dostluğumuz parmaklarıyla gösteriyorlar sanki bir mucizeymiş gibi.
İnsanlar bir garip zaten,kendilerini eve kapatıp sonra özgürlük için kendilerini dışarı atıyorlar.
Yeni buluşlar,yeni kaynaklar yaratıp "medeniyet" denilen şeyi geliştiriyorlar,
büyütüyorlarmış.

Ama bakıyorum da insanlar daha hasta,daha mutsuz ve daha sinirli.
Gerçekleri mecaz anlamlarda,aydınlığı karanlıklarda arıyorlar.
Ahengi bozuldu bir kere dünyanın,eskisi gibi olmaz olamaz.
Zırhlı araçlar,güzel şehirleri harabeye çevirirken ve bunu destanlaştırıp adına kahramanlık derken,bütün suçlu ben miyim yani?
Bu koca dünyada bir fazlalık ben miyim?
Birbirlerine asıl zarar veren insanlar. Bunu görmek için benim gibi bir sokak köpeği olmanıza gerek yok,olmayın da zaten her gün öldürülme,dayak yeme korkusunun yanına bir de açlık eklendi mi hiç de çekilmiyor bazen bu hayat.