90'lı yılların başında başladıysanız eğer eğitim hayatınıza mutlaka fotoğrafta gördüğünüz şekerleri,midenize afiyetle indirmişsinizdir.Sizin için annenizin özenle hazırladığı beslenme çantasının pek bir değeri yoktur bu uzun silindir şeklinde şekerlerin yanında.Bir garip oldum bu fotoğrafı görünce.Sanki biri beni bu zamandan çıkarıp,o yıllara götürdü.15 dakikalık tenefüsde verilen harçlığın harcandığı yegane üründür kendisi.Karnınızı asla doyurmaz,hatta çok yerseniz karın ağrısına bile sebep olabilir.Uğruna azar da işitmeyi göze alırsınız,çünkü bazı günler beslenme çantanızı hiç açma zahmetinize bile katlanmamışsınızdır.


Ordan bakınca küçücük bir şeker için bu kadar büyük bir paragraf ayırmaya ne gerek vardı diye içinizden geçirmiş olabilirsiniz.Kızamam.Ama bir kaç soru sorabilirim.Sizin hiç çocukluğunuza ait bir oyuncağınız,fotoğrafınız yada o günleri çağrıştıran bir eşyanız yok mu?Elbette vardır.Bir çok anlam yüklemiş olabilirsiniz o eşyaya.Benim ki de bu 'safinaz' kadar zayıf ama bir o kadar tatlı olan şekerler işte.


Artık göremiyorum herhangi rafta kendilerini.Belki de benden kaçıyorlar,haklılar.Ama ilk gördüğüm yerde yine benim olacaksınız,kaçış yok.Suçunu kabul etmeyip bir de üste zeytinyağı kıvraklığıyla çıkan insanlar gibiyim. Son sözüm'Yine olsa,yine yaparım!'