Savaşın nasıl olduğunu görmek için,
Buyrun, buraya cehennemin ortasına gelin,
Senden tek bir şey isterim o zaman,
Ailemi, evimi bana geri verin.
Ben de koşmak isterim senin gibi,
Ama eksik iki bacağımdan biri,
Bomba sesini sen hiç duymamışsın,
Bense duymadım başka ses doğduğumdan beri.
Büyüklerim gökyüzünün mavi olduğunu söylüyorlar
Burada her yer gri, her yer toz duman
Tanıdıklarım birer bire ölüyorlar
Soruyorum kendime :”Benim sıram ne zaman?”
Diğer çocukların varmış oyuncakları, ailesi?
Üzüntü ve gözyaşı nedir bilmemişler hayatlarında
Peki benim bu yaşadıklarım neyin nesi?
Dünya çocuklarına mektuplar yolladım kuşların kanatlarında
Eşit olduğumuzu söyleme sakın
Senin toprağın mis kokar, benimki kan.
Sen yağmur yağarken bile evine sığınırsın.
Ben üstüme kurşun yağsa bile kaçamam.
duyarlı olmanın en zor olduğun günlerde, duyarlalılığın için teşekkür etmeyi kendime borç bilirim. özgür bir kalem daha tanıdığımda sevindim..
YanıtlaSilYorumunuz için çok teşekkürler.Ne mutlu ki, biz duyarlı insanlar birbirimizi bloglarımız sayesinde tanıyabiliyoruz.
YanıtlaSil